بیدل دهلوی
یادِ آزادی است گلزارِ اسیرانِ قفس
زندگی گر عشرتی دارد امیدِ مردن است
یادِ آزادی است گلزارِ اسیرانِ قفس
زندگی گر عشرتی دارد امیدِ مردن است
یاران به تلاشِ منِ مجهول بخندید
او در بر و من در‌به‌در ، آخر چه شعور است؟
یوسفی کن گرت اسبابِ مسیحایی نیست
به فلک گر نرسیدی ، بُن چاهی دریاب
یار در آغوش و نامِ او نمی‌دانم که چیست
هر که بیمارِ محبت گشت سر تا پا دل است
همه گویند جدا نیست ز ما دلبر ما
ما چنین دور چراییم اگر نزدیک است؟
هجومِ شوق ندانم چه مدّعا دارد
ز سینه تا سرِ کویت غبارِ فریاد است
هر کجا سروِ تو جولان می‌کند
چشمِ ما چون طوق قمری نقشِ پاست
همه عمر با تو قدح زدیم و نرفت رنجِ خمار ما
چه قیامتی که نمی رسی ، ز کنارِ ما به کنار ما
هجوم شکوه‌ی هر کس ز دردِ مفلسی باشد
نخیزد ناله از نی تا بود مغز استخوانش را